Blog Archief
/ 5 januari, 2025
Verhuizing vóór 31-12-2024, Mark wilde perse voor die tijd uit Nederland vertrokken zijn. Daar had hij hele goede persoonlijke redenen voor. Zeker in een winterperiode kan dit toch wel uitdagende situaties met zich meebrengen. Onderstaand een uiteenzetting van zijn roadtrip door Mark.
Een verhuizing is altijd al een klus
Je woning verlaten voor een verhuizing is altijd een flinke klus. Op de laatste dag moest ik nog “even” mijn bed, tv en vele andere spullen naar de opslagruimte in het oosten van Hilversum brengen. Hiervoor had ik een busje gehuurd. Het berijden van zo’n busje is toch even wennen, maar wel gelukt. Vervolgens allerlei spullen afvoeren naar de afvalverwerking, die ik de dag daarvoor in mijn auto geladen had.
Vervolgens komt het inladen van de spullen die ik wil meenemen naar Bosnië. En natuurlijk was dat teveel, dus moeten er keuzes gemaakt worden. Ik had dit graag van tevoren uitgeprobeerd, maar helaas was daar geen tijd voor. Dus maar weer een ritje maken naar de opslagruimte. Het vele opruimen, afval afvoeren, schoonmaken, etc. neemt dusdanig veel tijd in beslag, dat ik uiteindelijk pas rond 22:15 uur kon vertrekken naar mijn 1e overnachting. Gelukkig had mijn hotel in Oberhausen een 24-uurs receptie waardoor ik ook na middernacht terecht kon.
Powernaps
Tijdens mijn rit naar Duitsland was ik dusdanig vermoeid geraakt, dat ik last kreeg van kortstondige black-outs. Daardoor ik 2x onderweg gestopt ben om een “powernap” te houden. Daarbij hielp de dikke mist ook niet mee, maar uiteindelijk ben ik even na middernacht toch nog veilig aangekomen in het hotel.
De volgende ochtend ben ik door gekacheld naar het plaatsje Ptuj in Slovenië en helaas bedacht ik me onderweg dat ik geen vignetten voor Oostenrijk en Slovenië heb. Dit kan je online regelen maar daarvoor moet je wel een internetverbinding hebben. Mijn prepaid abonnement bleek om een onduidelijke reden niet meer te werken dus dan maar internet via wifi. De eerstvolgende stop in Duitsland was een Burger King maar had geen wifi… Dan maar door naar de volgende toko waar wel een (niet al te beste) internetverbinding was.
Volgende probleem: mijn kenteken wordt geweigerd voor zowel Oostenrijk als Slovenië. Toen ik het bijna opgegeven had, bedacht ik dat het land van registratie “Bosnië en Herzegovina” moet zijn (ik heb mijn auto in Bosnië gekocht), waarna het kenteken wel geaccepteerd werd. Achteraf gezien had ik de vignetten ook bij de grens kunnen kopen, maar helaas wist ik dat op dat moment niet. Uiteindelijk ben ik dusdanig veel tijd kwijtgeraakt dat ik pas rond 22:30 uur op mijn bestemming aankwam.
Vertrekken richting de eindbestemming in Bosnië
De volgende ochtend, op weg naar mijn eindbestemming in Bosnië. Geen problemen bij de grens van Kroatië, dat is nog gewoon EU tenslotte. Maar aan de Bosnische grens wilde de douanebeambte toch wel weten wat ik kwam doen, en waarom ik zoveel spullen bij me had. “Do you have anything to declare?“ vroeg hij. “No, nothing special” antwoorde ik. Toch wilde hij wel even kijken. Nadat ik de kofferbak openmaakte, zakte de moed hem waarschijnlijk in de schoenen, want hij zei alleen nog “bye”; waarna hij wegliep.
Ondanks alle sneeuw en ijs in het landschap, waren de hoofdwegen uitstekend te berijden. De rest van de reis verliep dan ook voorspoedig, waardoor ik reeds rond 16:00 in mijn motel in Bugojno aangekomen ben. Hier zal ik tot 3 januari verblijven. Daarna verblijf ik voorlopig in een appartement in het centrum van Bugojno. Dit is dan ook het voorlopige einde van mijn verhuizing.
Die middag heb ik snel nog van de gelegenheid gebruik gemaakt, om naar het onlangs door mijn compagnons gekochte huis “op de berg” (ook wel “opslaghuis” genoemd) te rijden, en alle spullen uit de auto te laden. Het huis ligt in het buitengebied van Bugojno, ongeveer 2,5 km van mijn motel.
Na de verhuizing, bloedheet!
In Bosnië lijken ze geen last te hebben van hoge energiekosten, want mijn motel-kamer was “tropisch” te noemen. Ik heb de verwarming geheel uitgezet, waarna het nog steeds behoorlijk benauwd was. De enige manier om de temperatuur omlaag te krijgen, was de ramen openzetten en de vrieskou naar binnen te laten…
Een “zomerhuis” in de winter
Mijn compagnons (DEW en Chayenne), waren reeds half december naar Nederland teruggekeerd vanuit Bosnië. Zodoende sta ik er deze keer alleen voor. Het “opslaghuis” is feitelijk een zomerhuis en daarom ook slecht geïsoleerd. De vraag voor mij, is in hoeverre het leefbaar te krijgen is gedurende de winter. Daarnaast is de toegang tot het huis nogal problematisch in de winter, vanwege sneeuw en ijs op de onverharde wegen.
In september 2024 hebben we de badkamer gerenoveerd en in november/december is de keuken door DEW en Chayenne onder handen genomen.
De volgende ochtend ben ik weer teruggekeerd “op de berg” om spullen op te halen en de houtkachel te testen.
Nou, dat hout stoken valt nog niet mee. Enige oefening is echt wel nodig, maar inmiddels lukt het me aardig om de keuken op temperatuur te krijgen.
Er is nog geen elektriciteit aanwezig in het huis, waardoor dit de enige manier is om het een beetje warm te krijgen.
Winterbanden zijn ECHT noodzakelijk, ook bij een verhuizing
Ondertussen had ik via de chat met DEW besproken dat het toch echt wel verstandig is om winterbanden onder mijn auto te laten zetten. Voor de verhuizing was dit simpelweg niet meer gelukt. Dus op naar een garage, althans dat was de bedoeling. Wat de vorige keer goed ging, verliep nu in een drama. Mijn auto (die nota bene vierwielaandrijving heeft), kwam bij het draaien vast te zitten in de sneeuw en deze was er met geen mogelijkheid meer uit te krijgen.
Toen ik na een half uur sneeuw graven de auto nog steeds niet loskreeg, besloot ik de auto achterstevoren van de helling te laten rijden/glijden. Om zodoende via een kortere weg alsnog uit deze benarde situatie te komen. Maar helaas heeft dit de situatie alleen maar verergerd. Na wat brainstormen met DEW over de telefoon, kwam ik tot de conclusie dat ik de auto daar maar achter moest laten. In deze omgeving wil je niet in het donker achterblijven, dus ben ik lopend teruggegaan naar het motel, om aldaar verdere stappen te ondernemen.
Een goede buur is zoals bekend, altijd beter dan een verre vriend
In de voorgaande maanden hebben we buurman Samir en zijn vrouw leren kennen. Samir is een onlangs gepensioneerde politieagent en heeft zijn woning voor een groot deel zelf gebouwd. Helaas spreekt en verstaat hij geen Engels of Duits, dus dat maakt de communicatie wat lastig. Gelukkig heb ik altijd een vertaalapparaat bij me, zodat we toch wel kunnen communiceren met elkaar.
In het motel aangekomen heb ik in een chat de situatie aan Samir uitgelegd. Hij was, zoals altijd, zeer bereidwillig. De volgende ochtend zijn Samir en ik, vanuit het motel, naar mijn auto gereden. Samir heeft zelf ook een auto met vierwielaandrijving, met winterbanden uiteraard, en kon moeiteloos het terrein bereiken.
Nou, het “bevrijden” van mijn auto ging zeker niet zonder slag of stoot. Na diverse trekpogingen en graafwerk, wisten we de auto los te krijgen. Daarna de auto omgekeerd en toen geprobeerd, via de kortere toegangsroute, de uitgang te bereiken. Stukje rijden, stukje graven, boom op de weg verwijderen, etc. Best nog wel een klus dus.
Na ongeveer een uur zwoegen is het uiteindelijk gelukt. Samir wist nog een adresje voor winterbanden, dus we zijn daar meteen op afgegaan. Eind goed al goed.
Wil je meer weten? Neem gerust contact met ons op